Το ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια, για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε ο Ελληνικός λαός κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας. Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε “Έπος” και που κάλυψε ένα ένδοξο μέρος της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας μας.
Θέλει Αρετή και τόλμη η ελευθερία! Και οι ήρωες της γενιάς του 1940 είχαν και αρετή και τόλμη.
Είπαν το ιστορικό «ΟΧΙ». Το «ΟΧΙ» που ηχεί ακόμη στην ανθρωπότητα σημαδεύοντας την ελληνική και παγκόσμια ιστορία, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα, την αγάπη των Ελλήνων προς την πατρίδα και την προσήλωση στην αδιαπραγμάτευτη αξία της ελευθερίας.
Ο ελληνικός λαός την δεκαετία του 1940 πολέμησε το ναζισμό και τον φασισμό μετρώντας χιλιάδες νεκρούς μέσα σε συνθήκες ανείπωτης φτώχειας και εξαθλίωσης.Η μνήμη της 28ης Οκτώβρη αποτελεί και μνήμη της μεγάλης νίκης των λαών ενάντια στον φασισμό που οραματιζόταν την Νεα Ευρώπη του φασισμού και του ναζισμού .
Η χρονική απόσταση που χωρίζει την Νέα Ευρώπη του Ναζισμού από την Ενωμένη Ευρώπη του σήμερα είναι μικρή και οι βασικοί πρωταγωνιστές, τα βασικά προβλήματα και τα μεγάλα συμφέροντα δεν έχουν κατά πολύ αλλάξει.
Οι βασικές κοινωνικές/πολιτικες συνθήκες που διέπουν, ως τώρα, το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα είναι: Η απόλυτη ήττα του δικαιώματος της εργασίας και της πληρους απαξίωσης των εργαζόμενων, η περιθωριοποίηση των φορέων της και της συμμετοχής των στον καταμερισμό του πλούτου. Η υγεία, η παιδεία, η εργασία, ο ελεύθερος χρόνος, ο πολιτισμός, όλα υπάγονται στην άμεση κηδεμονία της απόλυτης εξουσίας .
Δεν πρέπει να περιμένουμε τον φασισμό να βαδίζει πάντα με το βήμα της χήνας, ή να χαιρετάει ναζιστικά. Βρίσκεται εδώ, ελοχεύει πάντα μέσα στην απαξίωση των ανθρώπινων ζωών και την υποτίμηση της κοινωνίας εν γένει. Ο σύγχρονος φασισμός δεν επιβάλλεται με τανκς, ακριβώς επειδή μπορεί να έχει την συναίνεση στην άσκηση της εξουσίας του.
Το έπος του’40 είναι ο «τελευταίος μεγάλος «λόγος» του ελληνισμού, ο πιο κοντινός σε εμάς», ο οποίος θα μπορούσε «να εμπνέει, να κινητοποιεί και να συνέχει έναν λαό σε συνθήκες όπως οι σημερινές και να τον οδηγήσει σε μια νέα, απαραίτητη για την επιβίωσή του, συλλογικότητα , σε ένα επίσης μνημειακό ΟΧΙ.
